Op weg naar Tibet


E-mail this post



Remember me (?)



All personal information that you provide here will be governed by the Privacy Policy of Blogger.com. More...



We zijn er...op het dak van de wereld!!! Een bijzondere plek, in vele, vele opzichten. Maar je komt er niet zomaar.

Na een supergezellige tijd in Kashgar is het tijd om afscheid te nemen van de bewoonde wereld en richting de bergen te vertrekken. Samen met Polle en Els nemen we de eerste 200 km de bus naar Yecheng. Van daaruit nog een stukje Taklamakanwoestijn en dan komen de eerste bergtoppen in zicht. De weg stijgt, de temperatuur daalt, het asfalt verdwijnt, de ademhalingsproblemen komen...We hebben al wat bergen gezien onderweg, maar dit is anders. Deels omdat we weten dat dit een heel speciaal stukje van de wereld is, deels omdat het echt anders is! Kaal, verlaten, uitgestrekt, ruig, ver van alles, eigenlijk niet te beschrijven...
Pas na pas volgt. Hoogterecord na hoogterecord sneuvelt en trots vallen we elkaar ademloos in armen. Lichte hoofdpijn, zware benen. De kwaliteit van de weg is op zijn zachtst gezecht niet al te best. Wasbordjes worden afgewisselt met los zand of rollende kiezels, vrachtwagens en jeeps sjezen ons voorbij ons in een stoffige wolk achterlatend. Rivieren steken opeens de weg over (natte voeten) en de wind blaast ons eigenlijk de verkeerde kant op. Maar de bergen hebben onwaarschijnlijke mooie kleuren, muren van zwart steen, gele zandduinen, groene mossen, rode minerealen. Dee hoge meren zijn duizelingwekkend blauw, de gebedsvlaggetjes op de toppen trotseren moedig de eeuwige wind en de tibetaanse gazelles galopperen over de uitgestrekte vlaktes. In groene valleien grazen de yaks, waden ganzen en een soort ooievaars. Wegwerkers moedigen ons vrolijk aan...en wij hun. In de kleine hutjes op een rij (heet hier dorp) eten we het heerlijkste eten (en nemen een extra portie mee voor 's avonds....een soort afhaalchinees) en genieten we van de warmte van de op yakstront gestookte kachteltjes...
Overdag zijn de luchten helder blauw. En eerlijk is eerlijk: de zo bekende 'Hollandse Wolkenluchten' worden absoluut verslagen door die van Tibet! De nachten zijn koud, maar goed te doen. Veel kleren aan, fleecedeken om het lichaam gewikkeld en als een soort mummie kruipen we onze slaapzakken in. 's nachts plassen is zowel een kwelling (zo k-k-koud) als een onvergetelijke belevenis (sterren zo schitterend!!!). 's ochtends wachten op de eerste zonnestralen op de tent. Het water in de bidons is keihard bevroren. Thee zetten, rijstepapje maken en de dag is weer begonnen. Het landschap heeft een enorme uitwerking op mijn gevoel. Het ene moment raakt ik erg geintimideert door deze door alles en iedereen verlaten ruigheid. Het maakt met klein, kwetsbaar en zo onbeduidend. Het andere moment maakt het me sterker dan ooit en maakt en oeroude landschap een diepe kracht in me los.
Het Aksai Chin plateau nadert. Een week lang op een vlakte van 5000 meter hoogte. Alle bewegingen die normaal vanzelfsprekend zijn, kosten nu moeite. Een matje opblazen is als 100 meter sprinten en iets onder uit je fietstas opgraven (waarom ik toch altijd iets nodig heb dat onderin zit??) is als 15 meter onder water zwemmen. Fietsen gaat aardig, zolang je maar een ritme kunt behouden. Niet vast komen te zitten in los zand dus! Hijg, hijg, puf, puf en af en toe even schelden. Bemoedigende woorden, aan elkaar, aan onszelf. We passeren de grens van Tibet, trotseren de hoogste pas (5660 meter), snellen voorbij de eerste checkpoints, fietsen langs Nyak lake (een enorm meer dat grenst aan India) en komen na drie weken aan in Ali! We rollen een zandweg af en staan opeens oog in oog met een stoplicht, voelen asfalt onder onze gehavende bandjes, en horen getoeter. Terug in de bewoonde wereld, met gemengde gevoelens. We vinden een heerlijk hotel en genieten van een welverdiende en nog meer noodzakelijke douche. (Geen details...maar na drie weken........tsja). Eten, eten, slapen, slapen, voorraden aanvullen. En dan....naar de PSB (Public Security Buro). We zijn hier illegaal. Zelfstandig in deze regio van Tibet reizen is verboden. "Forbidden for Aliens". Melden dus, onze criminele daad bekennen. In een kamertje tegenover vier strak in het uniform gestoken officieren beantwoorden we braaf de vragen, vullen we formulieren in, zetten we onze vingerafdrukken, betalen we de boete en het 'alien travel permit' en een half uurtje later zijn we legaal in Tibet. Mooi!

Zoals gezegd is het vreemd weer in de bewoonde wereld te zijn. Zeker als die wereld ook nog eens scheef getrokken is. Chinezen hebben het hier duidelijk voor het zeggen, tibetanen zijn tweederangs burgers. Ze zijn trots en sterk. Prachtige kleding, betoverende ogen en een mysterieuze uitstraling. Hoe lang houden ze stand? Is Tibet nog Tibet?
Het reizen is net zo zwaar als indrukwekkend. We hebben zin in de tweede helft, maar genieten nog even van de luxe van de 'stad'.
Hier zijn weer de foto's


6 Responses to “Op weg naar Tibet”

  1. Anonymous Anonymous 

    Hi Jessica en Sander,

    De foto's van Tibet zijn schitterend!
    Veel succes en fietsplezier in de rest van Tibet.

    Fietsgroeten,

    Ralph Schneiders
    http://members.home.nl/fietsvakantiepagina

  2. Anonymous Anonymous 

    Hi Jessica en Sander,

    De foto's van Tibet zijn schitterend!
    Veel succes en fietsplezier in de rest van Tibet.

    Fietsgroeten,

    Ralph Schneiders
    http://members.home.nl/fietsvakantiepagina

  3. Anonymous Anonymous 

    Hey Jessica and Sander!

    To be honest, this time I could not really understand your reports. :-( But I could read that you have crossed a path at 5660 metres! Crazy! And that you got an "alien travel permit" - so funny. So everything worked out exactly as you had planned it before, I think.

    I suppose you will be in Nepal soon. So I hope you will get there without any problems... Have fun in the mountains - it is incredibly beautiful there! :-)

    Bye bye

    Uwe

  4. Anonymous Anonymous 

    He Sander & Jessica!

    Fiets eens even door, ik heb zin in een vakantie in Thailand!!

  5. Anonymous Anonymous 

    Lieve neef en Jessica!

    Sander, allereerst natuurlijk van harte met je (30e?) verjaardag! We lezen en bekijken jullie verslagen en foto's met veel plezier en bewondering. Wat een reis en wat een ervaringen! Een langer mailtje volgt snel!

    Meanne & Niels

  6. Anonymous Anonymous 

    Hey Sander & Jessica,

    Sander, allereerst natuurlijk nog van harte gefeliciteerd met je (30e?) verjaardag! We lezen en bekijken jullie ervaringen en foto's met veel verbazing en bewondering. Wat een reis!

    Meanne & Niels

Leave a Reply

      Convert to boldConvert to italicConvert to link

 


h2

Intro :

  • Wij zijn Sander en Jessica. Vanaf
  • februari 2006 reizen wij per fiets
  • door Griekenland, Turkije, Iran, Turkmenistan, Uzbekistan,
  • Kyrgizie en China. Oostwaarts dus!
  • Op deze website zullen regelmatig foto's en reisverhalen verschijnen.

  • Houdt ons op de hoogte en geef commentaar op onze posts, of
  • Stuur ons mail :: Sander | Jessica

h2

h2

h2

h2

Previous posts

Archief :

Links :

    > De Vakantiefietser in Amsterdam is de zaak voor al je vakantiefiets benodigdheden.
    > de Wereldfietser is een vereniging van mensen die reizen per fiets. Veel informatie te vinden op de website. Vooral het forum is erg leerzaam.
    > In Belgie is een vergelijkbare vereniging te vinden genaamd de vakantiefietser

fietsers onderweg :

    Toshi op weg van Japan naar het WK ın Duitsland

h2
Ik (Sander) werk voor Greenpeace, of liever gezegd, werkte. Voor deze fietsreis heb ik mijn baan opgezegd. Greenpeace is een fantastische organisatie en hier op ons weblog willen we graag de aandacht vestigen op een erg mooie campagne van Greenpeace: Defending our Oceans.

From the Greenpeace website :: "The 'Defending our Oceans' voyage is the single largest expedition that Greenpeace has ever undertaken. This incredible year-long journey will tell the story of the crisis facing our oceans from the Azores to Antarctica, take you to places few humans have been, confront the villains and promote solutions"

http://oceans.greenpeace.org
Het weblog dat wordt bijgehouden door de bemanning is de moeite van het volgen waard.

h2